شرب خمر در قوانین جزایی ایران عبارت است از: خوردن مسکر یا همان مایع مست کننده که موجب حد بوده اعم از آنکه کم باشد یا زیاد، مست کند یا نکند و خالص یا نا خالص باشد. با توجه به اینکه در قانون مجازات اسلامی هر نوع مایعی که مست کننده باشد را خمر تلقی کرده و برای آن مجازات حد را تعیین کرده است، به آن معنا است که تفاوتی بین شراب انگور، خرما، کشمش، جو، گندم، ارزن و… وجود ندارد و به موجب قانون، مجازات آن ۸۰ ضربه شلاق است.

راه‌های اثبات شرب خمر

شرب‌خمر به سه طریق قابل اثبات است :

اقرار: یعنی خود شخص مصرف کننده در کمال صحت عقل و بلوغ و اختیار ادعا کند که مسکر یا همان مایع مست کننده مصرف کرده است و اقرار در صورتی اعتبار شرعی دارد که نزد قاضی در دادگاه باشد و اقرار در کلانتری و نزد مامور انتظامی اعتباری ندارد.

شهادت: شرب خمر تنها با شهادت دو مرد عادل ثابت می‌شود که باید شهود عادل ،بالغ و با ایمان باشند.

علم قاضی: علم قاضی که یکی از دلایل اثبات جرم است که به جرم خاصی اختصاصی ندارد و به این معنی که قاضی باید با توجه به قرائن و شواهد موجود مطلع بشود که شخص مصرف کننده مسکرات بوده یا خیر تا بتواند حکم به محکومیت او صادر کند.

مجازات تکرار شرب خمر

در صورتی که فرد برای سه بار به حد و مجازات شرب خمر محکوم شود و برای بار چهارم نیز ثابت شود که شرب خمر انجام داده است، حکم اعدام برای وی در نظر گرفته می‌شود.

برای کسانی که در انظار عمومی شرب خمر می‌کنند، علاوه بر حد شمر خمر (۸۰ ضربه شلاق)، به ۲ تا ۶ ماه حبس تعزیری نیز محکوم می‌شوند.